Onze wandelvoetballers zijn bezig aan hun tweede seizoen. Voor Rudy Coopman betekenen de Essevee Old Stars een ommezwaai in zijn leven: "Als je mij twee jaar geleden zou gezegd hebben dat ik op 61-jarige leeftijd nog zou beginnen voetballen en dat ik in een toffe vriendengroep zou terechtkomen, dan had ik je waarschijnlijk wel gek verklaard."
(naar het interview dat in september 2019 verscheen in De Belle, het tijdschrift van dienstencentrum Het Gaverpeirdje)
Rudy, kan je je eens kort voorstellen?
Ik ben Rudy Coopman, getrouwd met Christine Vancraeyenest en trotse vader en grootvader van drie kinderen en twee kleinkinderen.
Je speelt sedert februari 2019 wandelvoetbal bij Essevee Old Stars. Hoe ben je daar bij terechtgekomen?
Dit is eigenlijk een lang en apart verhaal. Een paar jaar terug werd ik door de artsen ‘wakker’ geschud. Ik was een levende ‘tijdbom’. Ik moest dringend iets doen aan mijn manier van leven. Ik woog veel te veel, had bijna geen longinhoud meer, mijn bloeddruk was veel te hoog… ik kon met moeite nog rond mijn vrachtwagen wandelen. Ik nam het heft in handen en liet onder andere een gastric bypass uitvoeren. Onmiddellijk na deze operatie ben ik beginnen wandelen. Een serieuze inspanning, vooral als je weet dat ik daar voor dertig jaar vooral in mijn camion en in mijn zetel gezeten had."
Foto 1: de Essevee Old Stars wonnen eerder dit jaar het wandelvoetbaltornooi van KRC Genk.
"Tijdens een wedstrijd van SV Zulte Waregem zag ik op het groot scherm een aankondiging van het wandelvoetbalproject. Dit trok mijn aandacht en ik dacht... misschien is dit wel iets voor mij. Uiteindelijk was ik vijftig kilo lichter geworden en kon ik mijn pillenarsenaal in de vuilbak werpen. Mijn gezondheid en conditie waren er sterk op verbeterd. Ik was al intensief aan het wandelen, maar keek nog uit naar een extra bewegingsactiviteit.
Wat trok je over de streep?
Ik ben eerst een paar keer gaan kijken en vroeg meer inlichtingen aan Ceetje Putman. Uiteindelijk trok ik mijn stoute schoenen en mijn voetbalschoenen aan. Ik ging naar OC Gaverke en nam deel aan de training. Ik ging alleen, mijn vrouw liet ik thuis… uit schrik dat er met mij gelachen zou worden.
Hoe was je eerste ervaring met het wandelvoetbal?
Dit was een schot in de roos. Ik kreeg niet alleen goede, onderbouwde trainingen, maar kwam ook in een zeer toffe groep terecht. De integratie verliep bijzonder vlot. Iedereen komt voldoende aan bod: zowel exvoetballers, als senioren die wandelvoetbal zien als middel om te ontmoeten en te bewegen.
Heb je vroeger gevoetbald?
Bijna niet. Ik was de laatste dertig jaar vrachtwagenchauffeur. De enige sport die ik beoefende was in en uit mijn vrachtwagen stappen. Daar voor werkte ik bij de spoorwegen en speelde ik wel eens mee met de ‘ploeg van den ijzerweg’. Als kind trainde ik ooit wel eens
mee met een of andere jeugdploeg van SV Waregem. Een fanatiek actief voetballer was ik bijlange niet.
Wat is voor jou de meerwaarde van wandelvoetbal?
Voor mij is het een leuk alternatief om opnieuw te bewegen. Het is bovendien meegenomen dat we ondanks onze rijpere leeftijd toch nog vorderingen kunnen maken op ‘voetbalgebied’. Maar het belangrijkste voor mij zijn de vriendschap en de sociale contacten die ik via wandelvoetbal kan uitbouwen. Ik maakte een echte ommezwaai in mijn leven. Als je mij twee jaar geleden zou gezegd hebben dat ik op 61-jarige leeftijd nog zou beginnen voetballen en dat ik in een toffe vriendengroep zou terechtkomen, dan had ik je waarschijnlijk wel gek verklaard. Nu leer ik mensen kennen en trekken we eropuit voor wedstrijden of tornooien. Ook mij vrouw wordt bij het project betrokken. Ze staat letterlijk aan de zijlijn, maar figuurlijk maakt ze deel uit van de groep.
Foto 2: Ze vierden die overwinning op gepaste wijze!
Ik zie tinteling in je ogen wanneer je enthousiast vertelt over je nieuwe voetbalervaringen. Je mag afsluiten met een leuke anekdote.
Op het tweedaags tornooi in Genk konden we aantreden in een nieuwe uitrusting, aangeboden door Essevee. We kregen truitjes met rugnummers. Ik kreeg het nummer 6, toevallig hetzelfde nummer als mijn kleinzoontje die ook actief voetbalt. De trots en fierheid van hem zorgde voor een bijzonder familiemoment!
